Arzu Bulut
Bu şiiri pandeminin ortasında her şeyin hastalıklı olduğu bir zamanda yazmıştım ve veda etmek istiyordum her şeye ama arzum gülden barikatlar kurdu kalbimin etrafına ve sen kıymetlisin dedi. Bu şiiri bizlere veda eden ve hayatta kalan Nefret Mağduru Trans yoldaşlarıma, arkadaşlarıma ithaf ediyorum.
***
Bir veda edası taşıyorum
avuçlarımda,
sürtünerek ağaçların okuyabildiği,
yaprak hışırtılarının ses olduğu.
Bir veda edası taşıyorum
göz çukurlarımda,
sadece aynaların görebildiği,
uzun karanlık bir tünelin en dibini.
Bir veda edası taşıyorum
kıştan kalma son yağmur damlasında,
tutunduğu yaşlı yaprak biliyor vedanın soğukluğunu,
iz bırakan ıslaklığını.
Bir veda edası taşıyorum
yumruklarımda,
inmeden önce kara bir duvara gül gibi açılan,
ağaç gövdelerine son kez sarılan.
Bir veda edası taşıyorum
bir demet deniz lavantasında,
sen kıymetlisin diyen seslerin
kırılan umudumun içinde.
Bir veda edası taşıyorum
açtığım makasların şehvetinde,
sürtündüğümde arzuya,
bir veda edası taşıyorum
kalbimde,
arzumun öfkelendiği,
kalbimin etrafına gülden barikatlalar kurduğu
onu çalmaya yeltendiği.
Mart 2020
