Kayıp bir şairin ablasına şiir.
İlhan Berk’e nazire—
Bu oğlan yirmi sekiz yaşında senin gözünün
önünde tutup getirildi Karadeniz’in bu tozlu
ilçesine. Kaldı orada. Kenardaki masalara
oturdu hep, kendi halinde bir şeyler karaladı
sürekli. İncecik bir delikanlıydı, güzel gözlü
ceylan.
Yürüdü kollarını hiç sallamadan,
yavaş adımlarla, etrafına dikkatle
bakınarak.
Kız gibi narindi yirmi sekiz yaşında. Ben
artık eski ben değilim diye yazdı mektuplarına
sonradan. Yerine başka biri geldi sanki,
senin gözünün önünde.
Anlamıştı bu tozlu ilçede tamama ermeden
öleceğini. Sen hep seyrettin. Senin
gözünün önünde gencecik öldü yokuşun
başında şimdi kilitli duran o evde.
Sana düştü ölen kardeşinin gizlenen
hikâyesini başkalarından saklamak—
İlçe Başkanı duymasın diye.
Anlamadın sana düşeni. Bilmedin yazdığı
şiirlerin sen öldükten sonra da bir bulut gibi
yer değiştire değiştire buralara—
bizim altında yaşadığımız göklere
kadar geleceğini.
Ahmet Güntan.
