Merhaba,
Ben Mithat’ın oğlu Eser
bakkal çırağıyım,
13 yaşındayım, bıyıklarım terlemedi henüz.
Biraz uzaktan görür insanlar beni
Yakından bakınca bir kadın olurum.
O kadının adı, tadı, sanı başka…
Tek seferlik, bir okumluk,
lokum bir hikayeyim.
Unutsanız iyi olur.
Babam Mithat iyidir;
iyiliği yakını görememesinden.
‘Hipermetrop Mithat’ Hem hiper, hem metrop
Sevimli biri. Hiperliği de metropluğu da ona pek yakışıyor.
Seviyorum.
Herkes babam gibi olsun istiyorum.
‘İsterdim.’
Hatta belki biraz komik gelecek;
Kendim dışımdaki herkesi hiper ve metrop sanırdım.
Sonra,
“bazıları hiper, bazıları metrop” dedim.
Babama,
“Baba, sanıyorum Hikmet hiper ama metrop değil” dediğimde çok gülmüştü.
Kırıldım. Niye güldü ki?
Hala anlamıyorum.
…
Beni yavaş okuyun,
Kıvamlı bir lokumum.
Çiğneye çiğneye okuyun beni
Ben ‘Mithat’ın oğlu lokum Eser’
Lokumun iyisinden.
Eski usul, iyi pişeni,
Uzun uzun kavrulanı hani…
Sonra soğuturlar beni,
Çiğnemeli çiğnemeli yerler ardından
Babam Mithat, bakkaldan çıkınca lokuma döndüğümü bilmez.
Duymuş bir gün
“Lokum Eser!” demiş biri. Ardımdan bağırmış,
duymamışım.
Babama sormuş
“Yahu bu Mithat’ın oğlu lokum Eser değil mi?” demiş
Kızmış babam. Neye kızmış bilmiyorum.
Vurmuş adama.
Sami amca çıkmış dükkândan. “Dur Mithat!” demiş. “Duydukların doğru”
Babam bağırmış
“Eser! Eser!
Mithat’ın oğlu! Mithat’ın oğlu Eser! Eser!
Mithat’ın oğlu, Mithat’ın oğlu
Mithat’ın oğlu…
… Mit…hat…
Oğlum! Oğlum!
Oğlum…”
Yığılmış
Durmuş metrop’u kalbinin
çamura düşmüş.
Islanmış,
gitmiş Mithat
‘Lokum Eser’in babası Mithat’
hipermetrop Mithat
…
İllüstrasyon : Öykü Naz Mustafaoğlu
