Modern tarihin en görülmemiş yıllarından birinin topuklarından yeni çıkmış olan 2021, özellikle müzikle ilgili her şey için başka bir sıkışık, vahşi bir sene oldu.
Giderek daha fazla insan COVID aşısını oldukça ve dünya yavaş yavaş yeniden açıldıkça, eğlence endüstrisi de tüm hızıyla canlanmaya başladı. Sanatçılar tekrar turneye çıkmaya, ekipler tekrar müzik videoları çekmeye, müzisyenler tekrar stüdyolarda canlı çalabilmeye başladı ve dinleyicilerin heyecanı da tüm bunlara paralel olarak yükselmeye ve gözle görülmeye başlandı. Her bir yanımız, yeni kayıtlarla -2020 yılının etkileri sebebiyle nedeniyle ertelenenlerin yanı sıra doldu taştı, ve bu yoğunluk beraberinde yeni sesler, türler ve fikirler de getirdi.
Bu yüzden, çarpıcı, akıllara durgunluk veren, tüyleri diken diken eden yayınların bu kadar yoğun akışıyla beraber ben de sizler için her birini özenle dinlediğim ve yılın en iyi albümleri olduğunu düşündüğüm 100 seçkiyi tıpkı geçen yıl Velvele sayfalarında olduğu gibi sizler için bir araya getirme gereksinimi hissettim. Bir sürü bilinen türden, yeni yeni yeşerenlerden, eskisiyle yenisiyle bir sürü sanatçıdan oluşan bu seçkiye baktığımda 2021’in müzik için önemli bir an olarak şekillendiği benim için açıkça ortaya çıkıyor. Bakalım sizler neler düşüneceksiniz…
100. Damon Albarn – The Nearer the Fountain, More Pure the Stream Flows (chamber pop)
99. Pom Poko – Cheater (noise pop)
98. The Weather Station – Ignorance (sophisti-pop)
97. Le ren – Leftovers (contemporary folk)
96. Pond – 9 (neo-psychedelia)
95. Rochelle Jordan – Play With the Changes (uk bass)
94. Black Dice – Mod Prog Sic (electronic)
93. Public Service Broadcasting – Bright magic (indietronica)
92. Viagra Boys – Welfare Jazz (post punk)
91. Hannah Peel – Fir Wave (progressive electronic)
90. Lump – Animal (neo psychedelia)
89. Hand Habits – Fun House (singer & songwriter)
88. Sault – Nine (neo soul)
87. Joy Crookes – Skin (art soul)
86. Lotic – Water (deconstructed club)
85. Ka – A Martyr’s Reward (east coast hip hop)
84. Arooj Aftab – Vulture Prince (ghazal)
83. Kas – Like Sunlit Threads (IDM)
82. Parquet Courts – Sympathy For Life (art punk)
81. Virginia Wing – private LIFE (art pop)
80. kmrU – Logue (ambient)
79. Okay Vivian – Saye (ambient pop)
78. Iceage – Seek Shelter (post punk)
77. Claire Rousay – a softer focus (sound collage)
76. Nala Sinephro – SPACE 1.8 (nu jazz)
75. DJ Seinfeld – Mirrors (electronic)
74. Pauline Anna Strom – Angel Tears in Sunlight (new age)
73. Chai – WINK (indie pop)
72. Howie Lee – Birdy Island (progressive electronic)
71. Fatima Al Qadiri – Medieval Femme (ambient)
70. Andy Stott – Never The Right Time (post industrial)
69. Colleen – The Tunnel and the Clearing (minimal synth)
68. Christina Vantzou – Releasing Spores (ambient)
67. Men I Trust – Untourable Album (bedroom pop)
66. Shame – Drunk Tank Pink (post punk)
65. Divide and Dissolve – Gas Lit (drone metal)
64. Klein – Harmattan (ambient)
63. Lyra Pramuk – Delta (electronic)
62. Sufjan Stevens – A Beginner’s Mind (chamber pop)
61. Sleaford Mods – Spare Ribs (post punk)
60. Mabe fratti – Será Que Ahora Podremos Entendernos (electroacoustic)
59. Dry Cleaning – New Long Leg (post punk)
58. HTRK – Rhinestones (psychedelic folk)
57. Madlib – Sound Ancestors (instrumental hip hop)
56. Marissa Nadler – The Path of The Clouds (singer & songwriter)
55. Tomaga – Intimate Immensity (post industrial)
54. Nick Cave – CARNAGE (chamber pop)
53. Illuminati Hotties – Let Me Do One More (power pop)
52. Japanese Breakfast – Jubilee (indie pop)
51. Helado Negro – Far In (neo psychedelia)
50. Ada Lea – one hand on the steering wheel the other sewing a garden ( singer/songwriter)
49. Arca – KicK iii (deconstructed club)
48. Gas – Der Lange Marsch (ambient techno)
47. Manni Dee – A Low Level Love (industrial techno)
46. Dean Blunt – Black Metal 2 (hypnagogic pop)
45. Felicia Atkinson & Jefre Cantu-Ledesma – Un hiver en plein été (electroacoustic)
44. Jeff Rosenstock – SKA DREAM (ska)
43. Tyler, the Creator – CALL ME IF YOU GET LOST (east coast hip hop)
42. Bruno Pernadas – Private Reasons (progressive pop)
41. Tirzah – Colourgrade (minimal wave)
40. Godspeed You! Black Emperor – G_d’s Pee AT STATE’S END! (post rock)
39. Xenia Rubinos – Una Rosa (glitch pop)
38. Audiobooks – Astro Tough (synthpop)
37. William Doyle – Great Spans of Muddy Time (chamber pop)
36. Emma Ruth Rundle – Engine Of Hell (singer/songwriter)
35. IOSONOUNCANE – IRA (post industrial)
34. Leon Vynehall – Rare, Forever (tech house)
33. Yu Su – Yellow River Blue (ambient dub)
32. Armand Hammer – Haram (abstract hip hop)
31. Ross From Friends – Tread (outsider house)
30. BLACK MIDI – Cavalcade (art punk)
29. Aaron Dilloway & Lucrecia Dalt – Lucy & Aaron (post industrial)
28. dltzk – frailty (glitch pop)
27. Mary Lattimore – Collected Pieces: 2015-2020 (ambient)
26. Dear Laika – Pluperfect Mind (drone)
25. Jerusalem in My Heart – Qalaq (avant folk)
24. Skee Mask – Pool (breakbeat)
23. otay:onii – Ming Ming (neoclassical darkwave)
22. Richard Dawson – Henki (art rock)
21. Kaitlyn Aurelia Smith & Emile Mosseri – I Could Be Your Dog (Prequel) (progressive electronic)
20. Loraine James – Reflection (uk bass)
19. JPEGMAFIA – LP! (experimental hip hop)
18. Low – HEY WHAT (experimental rock)
17. Floating Points – Promises (post minimalism)
16. Grouper – Shade (contemporary folk)
15. Parannoul – To See the Next Part of the Dream (shoegaze)
14. Porter Robinson – nurture (electropop)
13. Magdalena Bay – Mercurial World (dance pop)
12. Squid – Bright Green Field (art punk)
11. Cassandra Jenkins – An Overview On Phenomenal Nature (sophisti-pop)
10. Mega Bog – Life, and Another (art pop)
Her işiyle çıtayı daha yükseğe taşıyan Erin Birgy, yine hem sesiyle hem de türleri birbirine kusursuz şekilde kaynaştırmasıyla sevenlerini mest etti. Life, and Another’ın bugüne kadar çıkardığı en iyi albüm olduğunu da iddia edebilirim.
9. Injury Reserve – By the Time I Get to Phoenix (glitch hop)
Grup üyesi Stepa J. Groggs’un 2020’deki ölümünden etkilenerek yapılan, çok zekice yaratılmış, kederin şizofrenik, filtresiz bir müzikal temsili denilebilecek bir albüm. Sevilen birinin ölümü ile hip hop’ın ölümü arasında tarif edilemez dinamik bir karşılaştırma da yapan bu albüm ölümle, kayıpla başa çıkmayla, öfkeyle ve ne kadar iyimser görünseniz de zorlu iyileşme sürecinin asla tam olarak tamamlanamayacağı fikriyle dolu.
8. Sofia Kourtesis – Fresia Magdalena (tech house)
Perulu sanatçı Sofia Kourtesis’in ilk uzun işi olan Fresia Magdalena, kültürel öğelerden ve çocukluk anılarından etkilenerek yapılmış mükemmel bir tekno albümü. Müziğe olan aşkı yüzünden Berlin’e yerleşen Kourtesis’in, tekno müziğin en hasının yapıldığı yerde yaşamaya başlamasının da albümünün bu denli iyi olmasında payı bence büyük. Baştan sona sizi dans ettiren, yüzünüzü gülümseten bir çalışma, yolun açık olsun Sofia’cığım.
7. Wild Up – Julius Eastman, Vol. 1: Femenine (post minimalism)
Julius Eastman’ın gözden kaçan ve takdir edilmeyen son bestelerinin yeniden doğuşunda, Wild Up, Eastman’ın Femenine eserini çok çeşitli ve hassas enstrümanlarla ruhu doyuran, bizi huzur galaksilerinde dalgalandıran ilahi ve teatral bir sanat eserine dönüştürüyor. Sadede bir albüm değil aynı zamanda bir deneyim diyebilirim…
6. Little Simz – Sometimes I Might Be Introvert (conscious hip hop)
Sometimes I Might Be Introvert, birçok yönden anıtsal, büyüklüğünü ve ne yapmaya çalıştığını bilen inanılmaz derecede başarılı olan bir albüm. Little Simz, bir sanatçı ve bir kadın olarak, belki de hayranları için olduğu kadar kendisi için de hayatının küçük ayrıntılarıyla döşenmiş büyülü bir harikalar diyarını titizlikle hazırlamış. Ne olursa olsun, dinleyicilere Simz’in keskin sözleri ile eşleşen görkemli prodüksiyonla da bunu taçlandırmış.
5. L’Rain – Fatigue (psychedelic soul)
Taja Cheek ya da bilinen adıyla L’Rain’in muhteşem sesi, insanı hipnoz eden prodüksiyonu, kısa ama etkili geçişleri ve birçok insanın kendinden bir şeyler bulabileceği sözleri ile Fatigue şüphesiz ki yılın en en iyi albümlerinden. Avangart soul müziğin saykodelik prodüksiyonla birleşmesi ile daha da güçlenen bu albüm, aynı zamanda akılda kalıcı kesitleri ile de dinleyicisini kendisine bağlıyor.
4. Black Country, New Road – For the first time (art punk)
Son yılların yeniden yükselişe geçen türlerinden olan post punk’ın körpecik temsilcilerinden olan bu kalabalık grup öyle bir ilk albüm yaptı ki sene başından beri herkesi mest etti. Artık yeni yeni görülen bu çok çeşitli enstrümanlı türe neo post punk demenin zamanının geldiğini de bize gösteren albümlerden oldu. Onlar için bol rakipli bir yıldı ama bence kazanan Black Country, New Road oldu.
3. Lost Girls – Menneskekollektivet (electronic)
Jenny Hval ve Håvard Volden ikilisinin Lost Girls projesinin ilk albümü olan Menneskekollektivet, beş şarkıdan oluşan kompakt bir tech-house çalışması. Teknik anlamda kusursuza yakın olan bu albüm, akılda kalıcı ve vurucu tekrar eden sesleri ve Jenny Hval’ın etkileyici sesinden dinlediğimiz spoken word’lerle dolu. İlk dinlediğim günden beri yaptığı her işe aşık olduğum Hval, bu sene de sadece bana göre değil birçok eleştirmen için de yılın en iyi albümlerinden birisini yaptı.
2. SPELLLING – The Turning Wheel (progressive pop)
Ve gelelim bu sene herkesin ayarlarıyla oynayan Tia Cabral ya da herkesin tanıdığı adıyla Spellling’e… 2019’da çıkardığı ve yine bir sürü övgüler alan Mazy Fly albümünden sonra yeni yapacağı albüm için kampanya başlatan Cabral, kampanya sonrası elde ettikleri ile hepsi alanında uzman ama daha çok yerel kalmış 30’dan fazla müzisyenle ve 20’den fazla enstrümanla bizlere resmen cenneti sundu diyebilirim. Kusursuz temelleri olan ve bizleri baştan sona hem sözleri hem ses kullanımı hem de enstrüman çeşitliliği ile iliklerine kadar dinleyicisini hareketlendiren bir albüm. Z kuşağının Kate Bush’u diyebileceğimiz Cabral’ın kendisinin de dediği gibi, “you gave me a heartbeat, you gave me a heartbeat…”
1. LINGUA IGNOTA – SINNER GET READY (neoclassical darkwave)
Neoclassical Darkwave denen türün kurucu öncülerinden olan Kristin Hayter, bu sefer sesini ve enstrümanları öne çıkardığı bir albüm ile karşımızda. Yine birçok toplumsal konuya tarihten referanslar ile atıfta bulunan bu albüm, yine istismara uğramış insanların ve kendisinin Tanrı ile olan ilişkisine ilişkin korkularını, şüphelerini, inançlarını ve yalnızlığını dürüstçe ve filtresiz şekilde ele alıyor. Bu sefer müzikal olarak diğer albümlerine göre spektrumun biraz daha minimalist tarafına doğru yöneldiği görülen Hayter, karanlık dronları, etkileyici piyano soloları ile ateşli vokalini hiç değiştirmemiş.
Berk Gürakar’ı Instagram’da takip etmek için tıklayın.
