Panarmos
I.
Eski bir dedi ki
“sabah dörtte elinde gülle”
büyürmüş örülen.
Bu bizim sırrımız Antigone
yükseldi duvar
pencerelerden başlar uzandı
bir gül işlendi omzuma
taş üstünde taş kalmadı.
Ovduk birbirimizi, biz artık hiç kokmayız.
Sabah dört ve ölü Martha, kokmayız.
II.
Soyunulur karanlığa, dağlayan tuza
toprak büyümez de nâr büyür
belirir memeleri o erden yılanın
Uymadık aklına söyleyenin
kara suda taşlarla raks edenin
Martha’nın işareti bir yıkıntıdır
Omzumda taşıyayım.
III.
Yıkımdır uluyarak çağırdığımız ana
gelin, yakın mumlarınızı korkmayız.
korkmayız, aya inandık.
Herkes çekildi, şimdi biz yontuyuz.
Kanla mühürlendi ağzımız.
IV.
Sabah dörtte, ağzımdaki gülle
seni rahmimden tuz yarattım.
