Yeryüzü Ağacı: Sabriye Variş

Sabriye Variş

BÜTÜN GÜZELLER 

bütün kadınlar güzel 
bütün insanlar çirkin 

gözlemliyorum! 
görünemeyenlerin kahkahalarına çarpıyor bakışlarım 
manzara topluyorum Rosa’nın eteğinden 
susuz yutuyorum hepsini bir bir 
sesler buğulanıyor, yavaş yavaş 
sarhoş oluyorum. 
sonra birden, 
güzel geliyor tüm kadınlar 
bütün insanlar çirkin 

anlamını bilmediğim kelimeler konuşuyor 
dinliyorum hepsini 
fıtrattan, elemden ve güzellerden bahsediyorlar 
kağıda düşman kimisi, 
kalemden çıkmıyor. 
hafıza değirmenimdeki ihtiyarı uyandırıyor; 
apartman boşluğu kokusu 
bir başka koku zamanı durduruyor 
hiç uğramadığım bir kentin rüzgarına kapılıyorum 
dağ yamacında bir kız resim çiziyor, 
manzarayı kıskanıyorum. 
viran köyün durgun suları, 
ayaklarına sarılıyor misafirlerin 
bir bomba patlıyor evimin bahçesinde, 
konuşmamaya ant içiyorum! 
cebimdeki adamlarla dertleşiyorum, içimden 
dertler haddini aşıyor 
sonra bütün adamlar çirkin geliyor 
bütün kadınlar güzel. 

çıkıyorum kendimden 
güneşi ıslatıyorum ana rahminde. 
yanından geçmeye çekindiğim bir semte giriyorum 
orta halli bir binanın terasında göğü izliyor manidar bir kız 
hiçbir şey düşünmeden! 
ruhum ona değiyor, ağlıyorum 
kafamda karıncalanan milyon tane düşünce duruveriyor aniden 
bir şeyler susuyorum, 
duymuyor… 
sırlarım yaka düğmemi ilikliyor 
bir şeyler susuyorum, aldırmıyor 
ağlıyorum. 
sonra bütün kadınlar çirkin geliyor 
o güzel. 

kalkıyor yerinden, 
yüreğime basıyor 
yine de herkes çirkin, 
bir o güzel… 

Görsel: Simeon Solomon, Sappho and Erinna in a Garden at Mytilene (1864)

Author

  • Sabriye Variş

    1999 Adana doğumlu olup gençliğimi İstanbul'da harcıyorum. Daha önce bir kaç şiirim, bir kaç yerde yayımlandı. Şimdilerde düzensiz aralıklarla laf olsun defter dolsun diye yazıyorum.