bu kez tasvir edemeyeceğim.
gri bir kaldırım geliyor
gözümün önüne şimdi.
onu tasvir edemeyeceğim.
tamam, saçlarını hepiniz biliyorsunuz.
insanların şemsiyeleri
neden bu kadar renksiz?
dünyanın bir kokusu var,
hepiniz biliyorsunuz
yavaş yavaş ölüyoruz.
sorulan soruları duymayan
öngörü sahibi insanlar
birbirlerinin ayaklarına kapanıyorlar.
bir şeylerin yaklaştığını
kesinlikle hissediyorum.
kendimden beş düşük seviyede
yeniden doğmak için
tüm gri kaldırımlarda
annemi bekleyeceğim.
aşık olduğum kadınlarla
aynı cehenneme gömüleceğim.
ve yalnızca bir tanesinin
sırtını sıvazlayacağım.
size kendi cehennemimi de
tasvir edemeyeceğim.
bir kuşun ayak izleri geliyor
gözümün önüne şimdi.
kanatlarını ömrünce çırpmış,
ama buna dair hiçbir iz yok.
sonunda buralarda yaşayan
ufak tanrılar olduğuna kanaat getirdim.
oturduğum yerden kalkıp gittim.
bazı insanlar bataklıklara değmeden
karşıya geçmeyi başarabiliyorlar.
bazıları, onlar bataklıklar.
size bir köprüyü tasvir edemeyeceğim.
arzuyla lekelenmiş bir yaşamdan
karşıya geçemezsiniz.
işte böylece;
bir gri kaldırımı,
bir kaç renksiz şemsiyeyi,
bir kuşun ayak izini
size anlattım.
ve bir kadına dua ettim.
oysa o, düpedüz bir insandı
Potto
Şair Lubunyalar Yeryüzü Ağacı Şiirlerinizi Bekliyor
1 Comment
Comments are closed.