çığ

Görmeyi bilmeyen bu üç nokta sonsuzluğumda
Göksüz kalmış özgür biri
Acıların kursağında kalmış mavileriyle
Güneşin kül rengini çalıyordu.
Tanrı her zamanki ümitsizliğiyle
Olmayan bir cennetin içerisinde
Kaybolmuş çığlıkların kalıntılarını topluyordu.
Gözünü açtığında,
Gözünü açtığında zelzele oluyordu ve çığlıkları yangın yerindeki bir çığa dönüşüyordu.
Ellerini tuttum
Hayır, mümkün değil, söndürülmez bu yangın!
Kar taneleri gözlerinde büyüyor bu çığ dinmez!
Gözlerinde bir oraya bir buraya savrulan kırık dalgalar,
Nefes alamayan şiirlerim, soluk soluğa güneşi kokluyor
Yeryüzü, Tanrı’nın bütün korkuları arasında yalnızlığa gömülüyor.

Author

  • haziran

    Merhaba ben Helin. Antakyalıyım. Şu an İzmir'de yaşıyorum ve Dokuz Eylül'de hukuk okuyorum. Edebiyatı çok seviyorum ve şiir yazarken kendimi güçlü hissediyorum. Yazılarıma renklerimi olabildiğince akıtmaya çalışıyorum. Mümkün olduğuna inandığım "başka bir dünya" için şiir yazmaya ve müzik yapmaya her zaman devam etmek istiyorum. Sevgiler, haziran..🌈🌿

Bir Cevap Yazın