yürürken sokaklarda bir gün,
adımlarımda senin hayalinle
sokakta kuş ölüsü bulmuş bir çocuk gibi.
varınca
burnumun sızladığı, sesimin titrediği o meydana ayaklarım,
bahaneler üretip elini tuttuğum,
renklerine uzandığım günümün sanrısı ile
izliyorum sonu denize çıkan,
biz gibi,
alsancak sokaklarını…
ve bir çiçeği koparıp seni kokluyorum, yine.
yazarken sana kırılan kalemlerim…
aslında bir sırrı yok satırlarımın,
sadece ameliyatlı bir yer, dikişi her an atıp duran;
anlıyorum, sevgi her şeyi güzelleştirirken
bazı şeylere yet(e)miyormuş.
seni, hâlâ seviyorum
ama şimdi ise,
bir insan gibi seviyorum:
bir zamanlar fikrimde yarattığım,
olduğunu sandığım tanrı gibi değil.
Görsel: Julia Danielle David
Eren Ateş’in Yeryüzü Ağacı’nda daha önce konuk ettiğimiz şiirlerini okumak için tıklayınız.
